Umowy z firmami ESCO

Autor: Andrzej Gawrylczyk, C FWIE, 1999. Materiał przygotowany przy wsparciu:

        Doświadczenia z finansowaniem przez stronę trzecią w Ameryce Północnej i we Wspólnocie Europejskiej pokazały, że negocjowanie kontraktu jest o wiele trudniejsze niż techniczna strona zagadnienia - audyt energetyczny i instalacja urządzeń. Przy różnych podejściach do finansowania przez stronę trzecią kluczowe staje się uzgodnienie poziomu odniesienia dla zużycia energii, względem którego będą mierzone oszczędności. Dlatego też, aby dobrze i dokładnie wywiązać się z umowy o finansowaniu przez stronę trzecią, potrzebne są dane o dotychczasowym zużyciu energii, na podstawie których można wyznaczać wskaźnik zużycia w stosunku do wielkości produkcji przemysłowej lub powierzchni budynków.
Drugi problem pojawiający się podczas negocjowania kontraktu wiąże się z barierami prawnymi oraz zagadnieniami własności urządzeń. Przedsiębiorstwo usług energetycznych inwestuje znaczną sumę pieniędzy w fabrykę lub budynek klienta. Zachodzi zatem pytanie, kto jest właścicielem urządzeń bezpośrednio po ich zainstalowaniu - przedsiębiorstwo usługowe czy użytkownik? W niektórych krajach członkowskich Wspólnoty Europejskiej prawo mówi, że urządzenia te stanowią część budynku i jako takie należą do jego właściciela. W przypadku izolacji rur jest to problem czysto akademicki - raz położonej izolacji nikt nie będzie demontował, tak więc z praktycznego punktu widzenia nie ma znaczenia kto jest jej właścicielem. W przypadku inwestycji rzędu 1 mln USD w skojarzone wytwarzanie energii, pytanie o właściciela zaczyna nabierać znaczenia podstawowego.