Autor: Jan Norwisz, stronę
wykonał: Marek Zaborowski, C FWIE 1999, Materiał
przygotowany przy wsparciu:
Jak wspomniano wcześniej często pożądane jest uzupełnienie wartości typowych wskaźników przez inne, istotne ze względu na specyficzne właściwości danego projektu lub sposobu jego widzenia przez inwestora. Przykładem może być tutaj np. wartość stałej raty płaconej od zaciągniętego kredytu tzw. annuitetu, przy której następuje spłacenie zaciągniętego kredytu w ustalonym czasie i przy ustalonej przez bank stopie oprocentowania kredytu. Jeżeli wartość taka będzie wyższa od wartości zaoszczędzonej energii to w sposób oczywisty wskazuje to niecelowość podjęcia takiej decyzji w oparciu o środki obce. Wtórnie może również sugerować aby danej inwestycji energooszczędnej w ogóle nie podejmować. Wysokość stałej raty miesięcznej A można wyliczyć z zależności:
16)
A = R *[(1 + d)N*d]/[(1 + d)N - 1)]
gdzie d oznacza stopę miesięcznego oprocentowania kredytu oferowanego przez bank kredytujący, N - okres spłaty kredytu wyrażony w miesiącach, R - wysokość zaciągniętego zobowiązania kredytowego na potrzeby inwestycyjne, zazwyczaj nie wyższa niż 0,8 (80%) wysokości kosztów inwestycyjnych. Bank określając warunki finansowania inwestycji podaje wartość rocznej nominalnej stopy oprocentowania oferowanego kredytu rk. Wartość stopy miesięcznego oprocentowania d jest równa 1/12 wartości rocznej. Tak wyznaczona stała miesięczna rata A pozwala na spłatę w czasie N miesięcy zarówno kapitału jak i odsetek od pożyczki zaciągniętej w wysokości R przy nominalnym oprocentowaniu rocznym rk.
W przypadku przedsięwzięć energooszczędnych, gdzie wyrobem jest ilość zaoszczędzonego nośnika energii, szczególne znaczenie może mieć ocena kosztu unikniętego zakupu tej ilości energii. Jeżeli wyliczona wartość jednostkowa zaoszczędzonej jednostki energii będzie niższa niż koszt jej zakupu, skłaniać to może do podjęcia decyzji o realizacji takiej inwestycji. Do obliczenia jej wartości można wykorzystać zarówno wartości dyskontowane jak i nie dyskontowane, aczkolwiek stosuje się zazwyczaj prostszy wskaźnik statyczny.
W niektórych przypadkach pożądane jest konstruowanie innych wskaźników. Takim specyficznym elementem oceny przedsięwzięcia energooszczędnego może być np. koszt nie wyemitowanego do atmosfery zanieczyszczenia w wyniku obniżenia zużycia węgla wyrażony w formie ceny 1 kg "nie wyprodukowanego" CO2, CO, SO2 czy węglowodorów. Takie wskaźniki są np. stosowane w projektach finansowanych przez Ekofundusz.
